Za szkłem

 Dzień dobry ;)

 No i mamy sobotni poranek, wczoraj witało mnie słoneczko, a dziś chmury, chmury...

Mój plan dnia:

-kupić karkówkę i zapeklować, w poniedziałek będę piec w rękawie ;)

-zakupić parę pierdół na sylwestrowy stół, dla jaj na początek rozłożę gazety, pasztetową i ogórki kiszone i jeszcze coś...., a pod spodem będzie pięknie nakryty stół oczywiście ;) To takie przywitanie imprezy sylwestrowej LATA 80/90 ;)

U mamy w "starej szafie" znalazłam takie stroje nie dość że właśnie te lata to jeszcze sylwestrowe, przeplatane złotą nitką, do tego mały tapirek, różowe policzki i niebieskie powieki, tak mi się kojarzy moda z tamtych lat ;) Będzie wesoło, mam nadzieję, że towarzystwo się nie rozmyśli w ostatniej chwili, bo różnie to bywa, wymówka - nie znaleźli strojów!!!! Chyba bym się popłakała ;) A mąż się śmieje, że ma żonę z lat osiemdziesiątych, bo mój rocznik to 81 ;)

-tak więc wyprać stroje...

-posprzątać 

-ugotować obiad!!!

To tyle, potem błogie lenistwo ;)

Chciałam Wam pokazać moją witrynkę, która już mieszka z nami, marzył mi się taki mebel, bo mój kot pierdoła często coś zwala ;) A szkło za szkłem będzie bezpieczne ;)

Niedawno pisałam o mahoniowej komodzie, ku mojemu zdziwieniu mahoń jak nie mahoń, nie czerwony tylko taki fajny ciemny kolor, ktoś po prostu ją mahoniem postraszył, nie będą jej przerabiać bo witrynka kolorystycznie do niej pasuje... zmienia mi się styl, ewoluuje, podobają mi się meble  i kolory na jakie wcześniej uwagi nie zwracałam, to chyba za sprawą pewnych ksiąg, ale to w innym poście...

Zapraszam do mnie:

Witrynka jeszcze nie wisi, pokażę ją niedługo w zestawieniu z komódką...

 Podoba mi się, jest piękna w swojej prostocie, zastawiona jeszcze, bo stoi na komodzie i nie widać jej pięknego kształtu, ale obiecuję te doniczki zniknął ;)

Wiecie co ostatnio znaleźliśmy za domem, sarenkę, biedną wystraszoną, nie mam pojęcia skąd się u nas wzięła, do lasu mamy kawałek, musiała wskoczyć przez płot, mąż wezwał straż miejską, bo  ponoć mają usypiacze, a nie chcieliśmy jej stresować, kiedy straż przyjechała i wybiegli do niej z takim uchwytem jak do psa, byłam przerażona, a sarenka jeszcze bardziej i uciekła na drogę, bo strażnicy zostawili otwartą bramę... szkoda słów, niby pojechali za nią by przegonić ją do lasu... Dalsze losy sarny są mi nieznane... powiem Wam, że piękna była, ale miała takie smutne oczka...

Miłego weekendu kochane!!!

Buziaki
Roza